Waarom je hart volgen?

Laatst betrapte ik mezelf op een beschuldigende gedachte aan mijn eigen adres. Waarom moest je nou zo nodig je hart volgen? Had je niet een normale baan kunnen nemen? Loondienst zou zoveel makkelijker zijn geweest dan een eigen praktijk voor haptotherapie. Geen administratie om bij te houden. Elke maand overzichtelijk een salaris op je rekening. Niet op ieder feestje aan minstens één iemand uitleggen wat voor werk je doet. En dan maar zien of het overkomt.

Het antwoord op mijn gepieker staat aanstekelijk verwoord in het boek Het Goedgeleefde Leven van de Amerikaanse arts Gladys McGarey, die 102 jaar was toen ze het schreef. Ze heeft het over juice, de creatieve levensenergie die we krijgen van de dingen die ertoe doen en iets voor ons betekenen. In contact komen met wat je het liefste doet, of dat in je werk is of daarbuiten, maakt onze levensenergie wakker. Levensenergie hebben we nodig om ons levend te voelen, verbonden met onszelf en de wereld om ons heen. Een van juice vervuld leven wordt een van zingeving vervuld leven. Dat heeft niet alleen wezenlijk effect op onze geestelijk welzijn maar ook op de gezondheid van ons lichaam. Als holistisch arts beschouwde ze gezondheid als meer dan het ontbreken van ziekte.

McGarey erkent in haar boek dat het lastig kan zijn om je eigen juice te vinden. Er kan angst in de weg zitten, zoals bij mij. Negatieve overtuigingen over jezelf zijn ook een sta in de weg, net als moeilijk bij je gevoel kunnen komen. Hoe zorg je dus dat je je juice vindt en houdt?

Binnen de haptonomie is juice (al wordt het daar levenslust genoemd) een centraal thema. Bij een haptotherapeut kom je in contact met wat je voelt om zo te gaan merken wat bij je past. Gladys McGarey deed het net even anders. Behalve in gesprek gaan en goed luisteren moedigde ze haar patiënten aan te beginnen met iets kleins wat ze fijn zouden vinden om te doen. Daarmee plant je een zaadje en verzamel je tegelijkertijd juice want het gaat niet om het doel, het is de zoektocht die juice geeft.

Ik kikkerde enorm van op van haar verhaal. Sommige dingen weet je wel, maar raken na een poosje onder het stof. Mijn beschuldigende gedachten dropen af. Haar woorden werkten als een bevestiging: je zit nog steeds op het goede spoor. Okay, niet alles is fijn of makkelijk aan een eigen praktijk. Maar wat een mooi werk.